Fixatievrij fixatiebeleid voor je ouderen
Voorkomen dat ouderen vallen: een wzc kan met zijn fixatiebeleid de beste bedoelingen hebben. Maar is fixeren wel de juiste oplossing? Vallen veiligheid, vrijheid en haalbare zorg niet te verzoenen? Almaar vaker lijken woonzorgcentra overtuigd dat dit inderdaad mogelijk is. Om ongevallen bij ronddwalen en onrust te voorkomen, bestaan er immers vele andere methodes. Bovendien ...
Fixeren vergroot de kans op vallen
Natuurlijk houdt een fixatiebeleid niet altijd in dat ouderen letterlijk banden om hebben. Overdag voorkomt een voorzettafel misschien dat ze rondlopen tijdens het eten. Of ze zitten in een gekantelde zetel, waar je op eigen houtje niet uit geraakt. ’s Nachts slapen ze dan weer mogelijk in een trappelzak, zodat ze niet kunnen opstaan en ronddwalen.
Op zich zijn de achterliggende redenen van deze maatregelen niet illegitiem. Misschien hanteert een wzc een fixatiebeleid bij ouderen met dementie die zeer onrustig zijn, door hun ziekte. Die misschien ’s nachts in de gangen ronddolen en roepen, op de deuren van andere bewoners kloppen ... en door zo onbelemmerd rond te dwalen kans lopen om te vallen.
Maar door zo’n fixatiebeleid neemt het risico op vallen bij ouderen net toe. Wanneer je lang ligt of zit, verminderen immers je spierkracht, evenwicht en mobiliteit. Ook vergroten de frustratie, irritatie en onrust net. Fixatie moet dan ook slechts het laatste redmiddel zijn.
Daar zijn niet alleen veel woonzorgcentra van overtuigd, maar ook het Expertisecentrum Valpreventie. Een vrijheidsbeperkend fixatiebeleid heeft grote impact bij ouderen met dementie, ook mentaal. Wat ze nodig hebben, in die wereld die ze steeds minder begrijpen, is geen fixatie, maar geborgenheid.
Fixatievrij fixatiebeleid: het kan!
Om te beginnen, moet je als wzc tot een duidelijk fixatiebeleid komen. Iedereen die bij de zorg voor ouderen betrokken is, moet dezelfde taal spreken en dezelfde definities hanteren over wat al dan niet vrijheidsbeperkende maatregelen inhouden. Ook dient iedere zorgverlener te begrijpen wat er wel en niet kan, en wanneer. Het doel is een fixatiebeleid waar weinig tot geen fixatie bij komt kijken.
Er zijn immers alternatieven genoeg, daar zijn we van overtuigd. Enkele kleine hulpmiddelen kunnen al veel helpen, om ouderen veilig te houden. Denk aan heupbeschermers, die beschermen bij een val. Misschien volstaat een matras naast het bed op de grond, om erg bij een val te voorkomen. Of wat dacht je van een gebreide voeltunnel, die ouderen om de arm kunnen dragen en die hen veel sensorische prikkels geeft, zodat ze hun infuus niet langer uittrekken?
Wanneer mensen ’s nachts onrustig worden, is dé vraag: waarom doen ze dat? Enerzijds is hun slaap-waakritme verstoord, anderzijds hebben ze een doel. Misschien willen ze iets communiceren of ervaren ze een nood? Hetzelfde geldt bij onrust overdag. Lees nog meer over dwaal- en wegloopgedrag en technologische oplossingen daarvoor.
Het komt er altijd op aan te analyseren waarom mensen het gedrag stellen dat ze stellen, vanuit hun beleving, en om van daaruit een alternatieve aanpak te bedenken. Zo kan bij het wzc een ander fixatiebeleid tot stand komen, met minimale tot geen fixatie.
Verzoen veiligheid, vrijheid en haalbare zorg
Ja, deze vallen te verzoenen voor een fixatiebeleid, waar je ouderen minimaal tot niet bij fixeert. Met de hulpmiddelen tegen vallen, door te denken vanuit de leefwereld van de ouderen, én door de juiste omgeving te scheppen, waarin ouderen met dementie vrij en veilig kunnen bewegen, terwijl de zorgverlening haalbaar blijft.
Een leefomgeving waarin je de risico’s op vallen maximaal wegwerkt, om te beginnen op het traject tussen het bed en de badkamer. En waarin het geavanceerde lichtbeheersysteem van LynX® lifeline onveilige zones subtiel verduistert en de weg richting veilige kamers, leefruimte en verpleegpost verlicht. Zodat mensen er intuïtief naartoe trekken.
LynX® lifeline maakt trouwens ook deel uit van het alarmerings- en communicatieplatform LynX® connect. Dragen ouderen een polsbandje, dan wordt het mogelijk om hen te lokaliseren en te volgen, doorheen het gebouw, via bluetooth in de verlichtingsarmaturen van LynX® lifeline.
Of om bepaalde deuren richting onveilige omgevingen te sluiten, als de bewoners in de buurt komen. Al dan niet volgens persoonlijke regels. Overkomt er de oudere toch iets en geeft het polsbandje een alarm door? Dan zal AI de doorgestuurde data eerst analyseren, om te controleren of de persoon echt in nood is. Daarna belandt het alarm op het mobiele device van de juiste zorgverlener.
Zo verzoent de technologie vrijheid, veiligheid en haalbare zorg. Het creëert een ideale omgeving, waar het wzc een fixatiebeleid voor ouderen bij kan voeren met weinig tot geen fixatie.
